ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΟΠΙΟ & ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η κυρίαρχη αφήγηση παρουσιάζει συστηματικά την Ε.Ε. ως μια υπερεθνική ενοποίηση των λαών με υποτιθέμενο γνώμονα τη διασφάλιση και την προώθηση της κοινωνικής ευρωστίας. Στην πραγματικότητα όμως η Ε.Ε. αποτελεί έναν διακρατικό οργανισμό καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην υπηρεσία των αστικών συμφερόντων, ειδικότερα του χρηματιστικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών εταιρειών και των μονοπωλιακών ομίλων.

ΚΑΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΥΠΗΡΕΤΕΙ

Ο αντιδραστικός για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης χαρακτήρας της Ε.Ε. αντανακλάται μέσα από τα εξής σημεία:

  • Τη διεθνή οικονομική επιτροπεία που ασκείται από την Ε.Ε. και τους λοιπούς υπερεθνικούς της συνεργάτες (βλ. Ε.Κ.Τ., Δ.Ν.Τ., Ο.Ο.Σ.Α.) με σκοπό τη δημοσιονομική προσαρμογή για την αποπληρωμή ενός χρέους που έχει καταχρηστικά ονομαστεί δημόσιο, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί άμεσο απότοκο της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, η οποία προέκυψε εξαιτίας των ασυμφιλίωτων εσωτερικών αντιφάσεων του καπιταλιστικού συστήματος και οξύνεται καθημερινά μέσα από την αδυναμία αντιμετώπισής της. Οι πολιτικές της Ε.Ε. εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου μέσα από την πλήρη απορρύθμιση του εργασιακού περιβάλλοντος (ελαστική, εντατικοποιημένη, επισφαλής και ανασφάλιστη ως επί το πλείστον εργασία, δουλειά την Κυριακή για τους εμποροϋπαλλήλους, αντι-απεργιακός νόμος, διάλυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μαζική ανεργία και περιστασιακή απασχόληση), μέσα από την όλο και περισσότερο εντεινόμενη υποτίμηση και εκμετάλλευση της εργατικής τάξης (μειώσεις μισθών και συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών μέσω της καταλήστευσης των αποθεματικών των δημόσιων ταμείων, περικοπές σε δημόσιες παροχές και διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης) , αλλά και τη βίαιη προλεταριοποίηση άλλων στρωμάτων. Η υποτιθέμενη “έξοδος από τα μνημόνια” αποτελεί απλώς ένα επικοινωνιακό μύθευμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προκειμένου να επιδιώξει την ανανέωση της κυβερνητικής του θητείας συνεχίζοντας απρόσκοπτα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Τα μνημόνια, οι πολιτικές λιτότητας και οικονομικής-κοινωνικής εξαθλίωσης δεν έχουν τελειώσει, καθώς συνεχίζουν να βρίσκονται σε ισχύ όλα τα υπογεγραμμένα μνημονιακά μέτρα, ενώ η διεθνής οικονομική επιτροπεία πρόκειται να συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2060 απαιτώντας την εξασφάλιση αιματηρών πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία η αστική τάξη μετακυλίει στις πλάτες των από τα κάτω.
  • Την ίδια στιγμή βλέπουμε την κλιμακούμενη άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών -χρηματοδοτούμενων όπως πάντα από το μεγάλο κεφάλαιο και με την ανοχή ή και στήριξη της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ- με αποτέλεσμα την αναγωγή τους σε θέσεις αξιωματικής αντιπολίτευσης, κυβέρνησης ή συγκυβέρνησης σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, με αποκορύφωμα την απροκάλυπτη δράση των νεοναζί στην Ουκρανία, όπου η Ε.Ε. συνέδραμε ανοιχτά για την επικράτηση του αντιδραστικού κινήματος του Euromaidan. Την ίδια στιγμή, η Ε.Ε. επιχειρεί να εξισώσει τον ναζισμό με τον κομμουνισμό, επιδιδόμενη σε μια αντιδραστική εκστρατεία αναθεώρησης της ιστορίας, στρεβλώνοντας την ταξική μνήμη προς όφελος του αστικού στρατοπέδου, ώστε να κονιορτοποιήσει και να καταστείλει εκ των προτέρων κάθε επαναστατική απόπειρα της εργατικής τάξης.
  • Η “Ευρώπη των λαών” δε φαίνεται να δυσκολεύεται με τα χιλιάδες πτώματα που η πολιτική της έχει σαν συνέπεια, είτε άμεσα με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε χώρες της Ασίας, είτε έμμεσα με την πολιτική που εφαρμόζει σε όσους, εξαιτίας αυτής της κατάστασης, ψάχνουν την τύχη τους στη Δύση. Οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών, εξυπηρετώντας προφανώς τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ανοίγουν και κλείνουν τη στρόφιγγα της εισροής των μεταναστών ανάλογα με την ανάγκη σε εργατικό δυναμικό. Διευκολύνοντας και δυσχεραίνοντας την είσοδο προσφύγων και μεταναστών στις ευρωπαϊκές χώρες, πνίγοντας περισσότερους ή λιγότερους στη μεσόγειο, αυξομειώνουν τον αριθμό αυτών που καταφέρνουν να φτάσουν στον πολυπόθητο προορισμό τους, δηλαδή τις χώρες της «ανεπτυγμένης» Δύσης. Κρατώντας τους σε καθεστώς παρανομίας, καταφέρνουν να έχουν πάντα έναν εναλλασσόμενο στρατό φτηνών, αναλώσιμων εργατών, χωρίς δικαιώματα και «αόρατων» απέναντι σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία και επίθεση. Χτίζοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους πειθαρχούν και ταυτόχρονα στέλνουν μήνυμα σε όλη την τάξη μας. Υποκινούν στους από τα κάτω την φιλανθρωπία όταν τους χρειάζονται, φυτεύουν και θεριεύουν τον ρατσισμό όταν τους είναι περιττοί. Από τη μία η διμερής συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία υπαγορεύει τις επαναπροωθήσεις των μεταναστών, ενώ από την άλλη η Frontex έρχεται να αναλάβει τη δουλειά της στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών. Ανάμεσα στα καθήκοντα της είναι το κυνήγι και η παρακολούθηση αλλά και η κατάρτιση ένοπλων ομάδων, ώστε να εμποδίζει τους μετανάστες να προσεγγίζουν τα σύνορα της Ευρώπης.
  • Την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, την πολεμική προετοιμασία και τις στρατιωτικές επεμβάσεις, με σκοπό τη διάνοιξη νέων αγορών, την εύρεση νέων επιχειρηματικών ευκαιριών μέσα από την ακόρεστη εκμετάλλευση των πρώτων υλών και των εργατικών χεριών των περιοχών που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα του πολέμου, έχοντας ως γνώμονα την απαιτούμενη παραγωγική ανασυγκρότηση του κεφαλαίου.
  • Τη λεηλασία της φύσης για την ευόδωση της λεγόμενης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ο φυσικός πλούτος υπάγεται καθολικά στην εξυπηρέτηση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, με επίκεντρο την καπιταλιστική αξιοποίηση των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών κοιτασμάτων (βλ. εξορύξεις χρυσού, υδρογονανθράκων, πετρελαίου) την κατασκευή αιολικών πάρκων, υδροηλεκτρικών σταθμών και φραγμάτων, καθώς και αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου (βλ. TAP, East Med) και ηλεκτρικής ενέργειας (βλ. Euro-Asia Interconnector). Η καπιταλιστική αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων επιταχύνεται μέσω της αρωγής της Ε.Ε. για την περάτωση αντίστοιχων ερευνητικών προγραμμάτων και κατασκευαστικών έργων, αδιαφορώντας για τη διατάραξη της βιοποικιλότητας και τη συντελούμενη αποσύνθεση των οικοσυστημάτων που προκαλεί η αδηφάγα ανάγκη του κεφαλαίου για αυτο-αναπαραγωγή.

ΝΑ ΠΥΚΝΩΣΟΥΜΕ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ

Ας έχουμε καλά στο μυαλό μας πως ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται και η βαρβαρότητά του δεν μπορεί να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο. Γι’ αυτό και κάθε επίδοξος μεσσίας που ευαγγελίζεται έναν ανθρωπιστικό εξορθολογισμό των όρων της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ανθρώπου και φύσης από άνθρωπο είναι εξ αρχής -το λιγότερο- άχρηστος για την κοινωνική βάση και τις πραγματικές συλλογικές ανάγκες της. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες τις συλλογικές μας ανάγκες και επιθυμίες. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να δεχτούμε κανέναν εξωτερικό διεκπεραιωτή της βούλησής μας. Καλούμαστε, λοιπόν, να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα με τις δικές μας συλλογικές δυνάμεις, συμμετέχοντας στους καθημερινούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, απέχοντας συνεπώς από τις εκλογές, αρνούμενοι και αρνούμενες να νομιμοποιήσουμε και να αποδεχτούμε την επιβολή και τη διαιώνιση της αστικής κυριαρχίας. Για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς ισχύος στη συνεχώς μαινόμενη κοινωνική και ταξική σύγκρουση, οφείλουμε να δώσουμε τους καθημερινούς μας αγώνες ενάντια στη βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου, οργανώνοντας τις ακηδεμόνευτες αντιστάσεις μας, πυκνώνοντας τις γραμμές των εργατικών σωματείων βάσης, των συνελεύσεων γειτονιάς, των αναρχικών/αντιεξουσιαστικών πολιτικών ομάδων και των δομών του μαχητικού αντιφασιστικού κινήματος.

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι κυρίαρχοι προσπαθούν να μας κάνουν να εμπεδώσουμε μοιρολατρικά και παθητικά πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, πως ο καπιταλισμός αποτελεί τον εγγυημένο, “ρεαλιστικό” μονόδρομο για τη συνεκτική συγκρότηση του κοινωνικού σχηματισμού. Εμείς όμως επιζητούμε έναν κόσμο για όλους και όχι για λίγους. Γι’ αυτό καλούμε τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους να προχωρήσουμε με κοινό βηματισμό σε ευθεία και γενικευμένη σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο, σε διεθνή κλίμακα, στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Να αγωνιστούμε από κοινού και από τα κάτω για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων· για μια χειραφετημένη κοινωνία γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης και αυτοδιαχείρισης, διαρθρωμένης από κάτω προς τα πάνω, δίχως ταξική εκμετάλλευση, καταπίεση και σχέσεις διαχωρισμένης εξουσίας και ιεραρχίας, έχοντας ως βασικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των συλλογικών ανθρώπινων αναγκών και την ολιστική αυτοπραγμάτωση του κάθε ατόμου.

Αναρχική Ομοσπονδία