H στήριξη των μαθητικων κινητοποιήσεων και καταλήψεων είναι αυτονόητη από την πλευρά του αναρχικού κινήματος. Βρισκομαστε, και θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε, στο πλευρό των μαθητών σε όλη την διάρκεια τόσο αυτού του αγώνα όσο και των μελλοντικών αγώνων τους. Αυτό είναι αδιαπραγματευτη θέση και στάση μας και μάλιστα είναι μια στάση την οποία θεωρούμε απολύτως συνδεδεμενη με τους υπόλοιπους, διάχυτους κοινωνικούς αγώνες όπως αυτούς των φοιτητών, των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους και των καταπιεσμενων γενικότερα.
Νιώθουμε- και αυτό αντανακλά την βαθύτερη διάσταση των αγώνων ενάντια στην Κυριαρχία- ότι η υποστήριξη των μαθητικων καταλήψεων πρεπει να εινα ισχυρη πάρα την γενικευμένη πίεση που ασκεί στον πληθυσμό η συνθήκη και τα μέτρα της πανδημίας.
Είναι προφανές- και ως διάχυτη κοινωνική αίσθηση αλλά και σε επίπεδο πραγματικής έρευνας-ότι πέρα από τα εμμισθα Μ.Μ.Ε – που όταν δεν ειδικεύονται στην τρομολαγνεια, είναι εξαιρετικά στο να αποκρύπτουν ότι δεν θα ήθελε η νέο φιλελεύθερη κυβέρνηση να φανεί προς τα έξω ως αποτυχία της- τίποτε πλέον δεν είναι υπό έλεγχο όσον αφορά την εξέλιξη της πανδημίας, ειδικά όσον αφορά την Αττική αλλά και μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας .
Την ίδια στιγμή που στις οθόνες οι κυβερνητικοί και οι “ειδικοί” προσποιούνται ότι τα πάντα ειναι υπο έλεγχο, οι μάσκες στα σχολεία δίνονται σε λάθος μεγέθη, οι Μ.Ε.Θ που μας είχαν υποσχεθεί ήδη κατά την διάρκεια της καραντίνας την Ανοιξη, δημιουργούνται με το σταγονόμετρο και η γενικη διάθεση των τεστ(τα οποία στην Σουηδία για παράδειγμα μοιράζονται δωρεάν στον πληθυσμό)αλλά και η συστηματική ιχνηλατηση των επαφών, είναι μακρινό όνειρο.
Η θεωρίες της ατομικής ευθύνης που χαρακτήρισαν την πρώτη εκδοχή του κυβερνητικού αφηγηματος της πανδημίας, επεκτείνονται τώρα και στους μαθητές, και μάλιστα σε περιπτώσεις, ενω εξαφανιζονται οι αναφορές στα υπερπληρη ΜΜΜ και τις υποτυπώδεις προφυλάξεις στους χώρους μαζικής εργασίας ως κυρίους τρόπος διάδοσης της επιδημίας, στοχοποιουνται τόσο οι μαθητές με τις καταλήψεις τους όσο και οι νέοι γενικά και οι συναθροισεις
τους.
ΟΙ μαθητές κατηγορούνται επίσης ως “υποκινουμενοι” απο τους κυβερνητικους κύκλους ενώ παραβλέπει συνειδητά το γεγονός ότι πάντοτε η νεολαία-ακόμη και οι μαθητικές ηλικίες- συλλαμβανουν και αντιλαμβάνονται με ένταση το αίσθημα της αδικίας η το ψεύδος των Μέσων και των Κυβερνήσεων. Είναι αναπόφευκτο και όχι υποκινουμενο οι νέοι άνθρωποι να αντιδρούν απέναντι στα κακώς κείμενα!
Σε μια ανολογη κυβέρνηση πριν από δεκαετίες και έναν παράλογο υπερσυντηρητικο νόμο που ειχε επιχειρηθεί να επιβληθει από τον υπουργό παιδείας Κοντογιαννοπουλο, πολλοί από εμάς βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής σύγκρουσης για την άρση αυτού του νόμου, ενώ οι μαθητικές καταλήψεις και η τεράστια έκταση και μαχητικοτητα τους, οδήγησε τον υπουργό σε παραίτηση και το νομοσχέδιο στην απόσυρση του. Οι αγώνες του παρελθόντος πρέπει να μην χάνονται στο λήθαργο της αμνησίας που επιχειρεί η Κυριαρχία να επιβάλει!
Πρέπει να αποτελούν το φάρο και την ενεργειακή στήριξη των αγώνων του παρόντος και του μελλοντος μας. Στην αυταρχικότητα των τότε ιθυνόντων, το μαθητικό κίνημα απάντησε μαζικά και πολύ δυναμικά και την νίκησε κατά κρατος!
Η κυρία Κεραμεως θα πρέπει να βρει μπροστά της, απέναντι στις ακραία αυταρχικες μεθοδεύσεις της, την ίδια ακριβώς απάντηση . Θα πρέπει να γίνει και σε αυτήν και στην υπόλοιπη κυβέρνηση των αφεντικών-και των μεγάλων συμφερόντων που αυτά εκπροσωπουν-κατανοητό ότι οι νόμοι και οι μεθοδεύσεις ενάντια στο μαθητικό κίνημα, όπως για παράδειγμα αυτές που προωθούν την τηλεκπαιδευση ως αντικαταληψιακο μηχανισμο και την εκδικητική χρήση του απουσιολογιου σε όσους συμμετέχουν στους μαθητικους αγώνες του σήμερα (αλλά και στους μαθητικους και φοιτητικούς αγώνες που θα ακολουθήσουν αύριο! ) , θα χτυπηθουν με όλα τα μέσα και όλη την απαιτούμενη ισχυ. Η απάντηση θα προέρχεται από τα ίδια τα κινήματα και τους αλληλέγγυους τους, τόσο στους εκπαιδευτικούς χωρους όσο και στον δρόμο.
Το πραγματικό σκάνδαλο δεν είναι οι μαθητικές καταλήψεις και τα δίκαια αιτήματα τους για επαρκή προστασία από την πανδημία. Τα σκάνδαλα τα παράγουν εκείνοι που δεν έκαναν τίποτα απολύτως ουσιαστικό για την προετοιμασία της διαχείρισης του δεύτερου κύματος της πανδημίας, τους προηγούμενους μήνες και που επιδόθηκαν στο γνωστό σπορ της κατασπατάλησης δημοσίου χρημάτος, σε ΜΜΕ, σε εξοπλισμούς και σε μεγάλους περιπάτους!
Μπροστά σε αυτά τα “πάρτι” διασπαθισης πορων και στην ταυτόχρονη αδιαφορία για την εκπαίδευση αλλά και συνολικά για τα αιτήματα μιας κοινωνίας όπου ειδικά οι κατώτερες τάξεις της είναι πάρα πολύ πιεσμένος καιρό τώρα, τόσο από την πανδημία όσο και από την οικονομική κρίση που αυτή συνεπάγεται, οι μαθητές και οι καταλήψεις τους αιτούνται απλώς τα αυτονόητα:
1) Στα σχολεία αντί για 20 μαθητές να είναι 15.
2) Προσλήψεις καθηγητών.
3) Προσλήψεις καθαριστρίων.
4) Απολύμανση.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ