από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης | Απρ 30, 2020
Εργατική Πρωτομαγιά 2020: Εμπρός για την ανασύνταξη των ταξικών αντιστάσεων και τη μαχητική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης και του ελευθεριακού κομμουνισμού!
Η πανδημία του covid-19 είναι η πρώτη σταγόνα της νέας πιο σφοδρής καταιγίδας που επίκειται να πλήξει τους εργαζόμενους και το σύνολο της κοινωνικής βάσης (στην πραγματικότητα οι συνέπειές της είναι αντιληπτές από τώρα, απλώς σταδιακά θα γίνονται ολοένα και πιο αισθητές για όλους μας). Είναι ένας εξωτερικός παράγοντας που έδρασε, όμως, επιταχυντικά στην κατεύθυνση της περαιτέρω απορρύθμισης της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, καταδεικνύοντας έτσι την αντικοινωνική ταξική του φύση, η οποία συνίσταται στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου για τον πλουτισμό και την καλοζωία της παρασιτικής τάξης των καπιταλιστών, δηλαδή της τάξης που ιδιοποιείται με την βία και τον καταναγκασμό ολόκληρο τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Η τρέχουσα υγειονομική κρίση φαίνεται πως δρα εκτονωτικά ως προς την αναζωπύρωση της δομικής κρίσης που δονεί τα θεμέλια του καπιταλισμού, ο οποίος βρίσκεται για ακόμα μία φορά αντιμέτωπος με τις ίδιες του τις εσωτερικές αντιφάσεις, την αντιδιαστολή της υπερπαραγωγής με την υποκατανάλωση, τα όρια για την επένδυση των συσσωρευμένων κεφαλαίων και τις πάντα εύθραυστες φούσκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Όπως είναι αναμενόμενο, τη νέα φάση της καπιταλιστικής κρίσης θα φορτωθεί εξ ολοκλήρου στις πλάτες της για ακόμη μια φορά η εργατική τάξη, με σκοπό να ανασυνταχθεί και να ανακάμψει το αστικό στρατόπεδο. Την ώρα που οι οικονομικοί δείκτες στα χρηματιστήρια καταγράφουν κατακόρυφη πτώση διεθνώς, αστοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι το 2020 η ύφεση στην Ελλάδα θα αγγίξει το 10%, εξέλιξη που συνεπάγεται αυτόματα και την αύξηση του δημόσιου χρέους. Κάθε μήνας σε καραντίνα για τις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες ισοδυναμεί με μείωση της τάξης του 2% για το παγκόσμιο ΑΕΠ. Υπολογισμοί του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας του ΟΗΕ κάνουν λόγο για αύξηση της ανεργίας σε παγκόσμια κλίμακα κατά 25 εκατομμύρια, ενώ ταυτόχρονα εκτιμάται ότι θα βρεθούν στα όρια της φτώχειας επιπλέον 20 εκατομμύρια άνθρωποι διεθνώς (στην Ελλάδα κατά το τρέχον έτος η καταγεγραμμένη ανεργία υπολογίζεται ότι θα φτάσει το 22,5%). Μέσα σε αυτήν την ήδη έκρυθμη κατάσταση οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι διακρατικοί εμπορικοί πόλεμοι με επίκεντρο την παραγωγή πετρελαίου έχουν επιφέρει τον καταποντισμό της εν λόγω βιομηχανίας και της αντίστοιχης οικονομίας σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, καλλιεργώντας το έδαφος για επικείμενες σφοδρότερες συρράξεις που είναι πολύ πιθανόν να αιματοκυλίσουν το παγκόσμιο προλεταριάτο.
Εν μέσω αυτής της εκρηκτικής από κάθε άποψη συγκυρίας οι καπιταλιστές επιδιώκουν κατ’ αρχήν να διατηρήσουν σταθερούς τους ισολογισμούς τους, ενώ ταυτόχρονα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία κερδοφορίας. Από την άλλη, η κοινωνική βάση περνάει των παθών της τον τάραχο, όπως καταμαρτυρούν η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες, με ό,τι αυτές συνεπάγονται: ελαστική, εντατική ανασφάλιστη και εκ περιτροπής εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, μη καταβολή δώρων και άρνηση παραχώρησης αδειών, αναστολές συμβάσεων εργασίας, καθιέρωση της τηλε-εργασίας, απολύσεις και ανεργία, επιδόματα-ψίχουλα για όσους συγκαταλέγονται στις λίστες των δικαιούχων, επιβολή ενιαίου υποκατώτατου μισθού στα 533 ευρώ, έλλειψη μέτρων υγειονομικής προστασίας στους χώρους εργασίας, 50% μειώσεις σε μισθούς εργαζομένων συνοδεία της μείωσης των ωρών απασχόλησής τους. Την ίδια στιγμή αναστέλλεται η οικονομική ενίσχυση ατόμων με αναπηρία και αποστερείται το επίδομα στήριξης των προσφύγων που βρίσκονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά. Δεν έχει ληφθεί το παραμικρό μέτρο για την αποσυμφόρηση των φυλακών, των camps μεταναστών και των ψυχιατρικών κλινικών, όπου οι συνθήκες είναι άθλιες από κάθε άποψη (και από υγειονομική προφανώς). Μάλιστα, δύο κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους, καθώς επιδεικτικά δε μετακομίστηκαν σε νοσοκομειακές μονάδες. Υπό το παρόν καθεστώς έκτακτης ανάγκης, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να φέρει στα μουλωχτά προς ψήφιση νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, που μεταξύ άλλων μετατρέπει το Λύκειο σε ένα συντηρητικό και εντατικό εξεταστικό κέντρο αχαλίνωτης πίεσης και ανταγωνισμού, επιτείνει την εντατικοποίηση και τους ταξικούς φραγμούς για τη φοίτηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς διανοίγοντας νέες οδούς επισφάλειας και εισάγει επισήμως τα δίδακτρα στα ξενόγλωσσα τμήματα των ΑΕΙ στην κατεύθυνση της βαθμιαίας, αλλά συστηματικής ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Τώρα στα κοντά, αν όχι από τις 30/4, τότε από τον Σεπτέμβριο ή έστω μέχρι το τέλος του 2020, πρόκειται να αρθούν τα μέτρα προστασίας για την πρώτη κατοικία, ανοίγοντας τον δρόμο για μαζικούς πλειστηριασμούς και κατασχέσεις χιλιάδων λαϊκών κατοικιών. Επιπρόσθετα, με κυβερνητικό νομοσχέδιο για το περιβάλλον που θα τεθεί άμεσα προς ψήφιση προβλέπονται ένα σωρό διευκολύνσεις για την αμεσότερη και ελαστικότερη αδειοδότηση για επενδύσεις που αφορούν την πράσινη ανάπτυξη, την ενέργεια και συνακόλουθα την ισοπέδωση της φύσης, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την εκάστοτε τοπική βιοποικιλότητα, την τοπική κοινωνία, αλλά και το παραγόμενο οικολογικό αποτύπωμα που θα αφήσουν πίσω τους αυτού του είδους οι επιχειρηματικές και κατασκευαστικές δραστηριότητες. Ακόμη, στο ίδιο νομοσχέδιο καταγράφεται ρητά η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, ενώ υπάρχει και ειδική αναφορά για την επέκταση του έργου διασύνδεσης Ελλάδας-Ιταλίας με τον αγωγό φυσικού αερίου IGI Poseidon, ώστε να περιλαμβάνει την διασύνδεση με τον αγωγό East Med. Τέλος, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στις ανυπολόγιστες συνέπειες που έχει για τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα η επί σειρά ετών υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας μέσω της συστηματικής κρατικής υποχρηματοδότησης και της μεθοδικής πριμοδότησης των συναφών με την υγεία ιδιωτικοποιήσεων. Όταν η υγεία καθίσταται εμπόρευμα, τότε οι ανθρώπινες ζωές λογίζονται επί της χρηματικής βάσης για τα κοράκια των ιδιωτικών κλινικών και τους πολιτικούς τους προϊστάμενους.
Αν η μια πλευρά του νομίσματος δείχνει την ταξική εκμετάλλευση όσων βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας, τότε η άλλη πλευρά δείχνει την οικονομική και πολιτική ισχυροποίηση της άρχουσας τάξης. Σε αυτήν τη συγκυρία οι κεφαλαιοκράτες έχουν βρεθεί καταφανώς ευνοημένοι, αν κρίνουμε βάσει των διευκολύνσεων, των χρηματοδοτήσεων και των φοροαπαλλαγών που έχουν τύχει από την πολιτική στρατηγική του κράτους. Ας δούμε πάλι τι λένε τα νούμερα. 30 εκατομμύρια ευρώ πήγαν στις ιδιωτικές κλινικές για διαγνωστικά τεστ για τον κορωνοϊό, τη στιγμή που 3 πανεπιστημιακά νοσοκομεία ήδη διαθέτουν πιστοποιημένα εργαστήρια για την ανίχνευση του κορωνοϊού και προσφέρθηκαν να συνδράμουν επί τούτου. 20 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν μέχρι στιγμής στα τηλεοπτικά κανάλια για διαφημιστικά σποτ του ΕΟΔΥ, τα οποία προβλέπεται από τον νόμο να είναι δωρεάν. Έκαστος από τους μεγάλους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς απαλλάχθηκε από τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ που αντιστοιχούν για τις δαπάνες εξασφάλισης τηλεοπτικής άδειας (δηλαδή απαλλαγή ύψους 21 εκατομμυρίων ευρώ συνολικά). Οι μεγαλοεργολάβοι των διοδίων τσέπωσαν 11 εκατομμύρια ευρώ. 54 εκατομμύρια ευρώ χορηγήθηκαν σε ΚΕΚ και 30 εκατομμύρια ευρώ σε πλατφόρμες και φορείς πιστοποίησης. Τα υπόλοιπα χρήματα από το προβλεπόμενο σύνολο των 193 εκατομμυρίων ευρώ δε δόθηκαν στους δικαιούχους εργαζόμενους, αλλά ανταλλάχθηκαν με επιταγές κατάρτισης. Επιπλέον, οι εφοπλιστές, αυτή η περιβόητη κάστα που αποφεύγει τη φορολόγηση όπως ο διάολος το λιβάνι, έλαβε στοχευμένα πακτωλό χρημάτων από το κράτος, για να «ορθοποδήσει οικονομικά». Αν δε χορτάσατε από νούμερα, δείτε πώς ενεργεί στην παρούσα συγκυρία η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός ο διακρατικός οργανισμός καπιταλιστικής ολοκλήρωσης που βρίσκεται στην υπηρεσία των αστικών συμφερόντων, ειδικότερα του χρηματιστικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών εταιρειών και των μονοπωλιακών ομίλων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει βάσει προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης να χορηγηθούν 2 τρισεκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τουτέστιν για τον θησαυρισμό των κεφαλαιοκρατών. Αστοί πολιτικοί, τεχνοκράτες και εκπρόσωποι πολυεθνικών συζητούν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δημιουργία «Ταμείου για την Ανάκαμψη», διακηρύσσοντας πως αυτός θα είναι ο μοχλός για το ξεπέρασμα των οικονομικών διαστάσεων της κρίσης του κορωνοϊού. Κάπως έτσι χτίζεται το έδαφος για νέα δάνεια, τα τοκογλυφικά παρεπόμενα των οποίων πρόκειται να τσακίσουν για ακόμα μία φορά τους μισθούς, τις συντάξεις και τα εργασιακά δικαιώματα της κοινωνικής βάσης, να επιβαρύνουν φορολογικά τους από τα κάτω, αλλά και να προωθήσουν τα ξεπουλήματα και τις ιδιωτικοποιήσεις υπό την πίεση της υπερχρέωσης των κρατικών ταμείων.
Κι ενώ ο πλούτος συνεχίζει αδιάλειπτα να αναδιανέμεται από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, οι εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης, που βρίσκονται στην ίδια στρατηγική κατεύθυνση με εκείνες των προκατόχων της, συγκαλύπτονται από τη μεθοδευμένη προπαγανδιστική εκστρατεία των έμμισθων και καλοταϊσμένων παπαγάλων της, δηλαδή της συντεταγμένης με τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα καθεστωτικής δημοσιογραφίας, η οποία επιμελώς, συστηματικά και λογοκριτικά αναπαράγει το περιβόητο αφήγημα της “ατομικής ευθύνης”, ξεπλένοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο όλες τις κρατικές πολιτικές λεηλασίας της κοινωνικής πλειοψηφίας. Για όλα αυτά δεν πέφτουμε φυσικά από τα σύννεφα. Άλλωστε, το κράτος ως μηχανισμός καταπίεσης φροντίζει να εξυπηρετεί με κάθε μέσο τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, δηλαδή των καπιταλιστών. Φροντίζει, επίσης, να θωρακίσει τους μηχανισμούς καταστολής, ειδικά όταν διεξάγει σφοδρές επιθέσεις στα λαϊκά στρώματα, οι οποίες διογκώνουν την υλική ανέχεια των τελευταίων. Κάπως έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε την επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ενίσχυση με προσωπικό και εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού εν προκειμένω.
Τη στιγμή που το κράτος και τα αφεντικά προσπαθούν να θέσουν σε καραντίνα τις ταξικές αντιστάσεις, τις εργατικές διεκδικήσεις και τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων, η κυβέρνηση ανήγγειλε τη μεταφορά της Πρωτομαγιάς από 1/5 στις 9/5, ημέρα Σάββατο! Χρησιμοποιώντας υγειονομικά προσχήματα, η κυβέρνηση επιχειρεί αφενός να απονοηματοδοτήσει το πολιτικό και ταξικό περιεχόμενο της Εργατικής Πρωτομαγιάς, κάνοντας λόγω για περιορισμό των μετακινήσεων των επίδοξων εκδρομέων, ανάγοντας την Πρωτομαγιά σε μια κοινή εορταστική ημέρα, αφαιρώντας έτσι τον ταξικό και απεργιακό της χαρακτήρα. Η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι ούτε αργία, ούτε μια εορταστική ημέρα πνευματιστικού ή μετα-παγανιστικού χαρακτήρα. Μια τέτοια αντίληψη βολεύει την τάξη των κυρίαρχων, γι’ αυτό και προωθείται από αυτήν κατά τέτοιον συστηματικό τρόπο, ώστε να έχει εγγραφεί με αυτό το νόημα στην αλλοτριωμένη συνείδηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Για μας, όμως, η Εργατική Πρωτομαγιά είναι απεργία. Είναι μια ημέρα-ορόσημο που συνδέει το νήμα των αγώνων του παρελθόντος με τις σημερινές ταξικές αντιστάσεις της εργατικής τάξης. Είναι μια ημέρα για τους αγωνιζόμενους και τους νεκρούς της εργατικής τάξης, καθώς και μία ημέρα που λειτουργεί σαφώς και ως υπόμνηση για τους αναρχικούς επαναστάτες που κρεμάστηκαν από τις κρατικές αρχές στο Σικάγο, διότι στρατεύθηκαν ανυποχώρητα στον αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και την ικανοποίηση των άμεσων υλικών αναγκών της, της 8ωρης ημερήσιας εργασίας συγκεκριμένα. Αυτήν την ταξική μνήμη καλούμαστε να υπερασπιστούμε σήμερα, τώρα που το κράτος και το κεφάλαιο επιτίθενται συντονισμένα, για να σαρώσουν με σιδηρά πυγμή τις αντιστάσεις και τα κεκτημένα του εργατικού κινήματος.
Υπό την πίεση της επίθεσης που διεξάγουν εναντίον μας το κράτος και οι καπιταλιστές είναι επιτακτική ανάγκη να οργανωθεί η εργατική και κοινωνική αυτοάμυνα και να δημιουργηθούν εκείνοι οι όροι που θα επιτρέψουν την αντεπίθεση της τάξης μας ενάντια στο σύστημα αυτό που αναπαράγει την αδικία, τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, την καταπίεση και την εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης από την κεφαλαιοκρατική μηχανή. Η συγκρότηση και η ενδυνάμωση ενός ταξικού μετώπου με τη συμμετοχή της παραγωγικά ενεργής εργατικής τάξης, των εφεδρειών των ανέργων, των μελλοντικά εργαζομένων (βλ. μαθητές και φοιτητές των φτωχών λαϊκών στρωμάτων) και των συνταξιούχων στη βάση της ακηδεμόνευτης, αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης και στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού επαναστατικού αγώνα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανατίμηση της ταξικής μας θέσης στη διαρκώς μαινόμενη σύγκρουση κεφαλαίου-εργασίας που διέπει τον υπάρχοντα κοινωνικό σχηματισμό. Ο ταξικός συνδικαλισμός βάσης και οι ανεξάρτητες εργατικές πρωτοβουλίες πρέπει να στηριχθούν, για να σηκώσει κεφάλι η τάξη μας και να συγκρουστεί συγκροτημένα ενάντια στην τάξη των καπιταλιστών, η οποία απομυζεί την εργατική δύναμη, για να συσσωρεύει πλούτο και προνόμια.
Η ταξική αλληλεγγύη, η συλλογικοποίηση και η οργάνωση είναι οι μοναδικές δυνάμεις που μπορούν να κρατήσουν όρθια την τάξη μας, γεννώντας παράλληλα αξιώσεις για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Στις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες του παρόντος θεωρούμε απαραίτητη την ενίσχυση της αλληλοβοήθειας στους κόλπους της εργατικής τάξης. Εμπιστευόμαστε την αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση της τάξης μας. Σε αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο να κινηθούμε προς τη δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας, εργατικών ταμείων αλληλεγγύης, να προχωρήσουμε συντονισμένα και μαζικά σε αρνήσεις πληρωμών, να ασκήσουμε πίεση για να απαιτήσουμε την απαραίτητη οικονομική στήριξη των εργαζόμενων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αλλά και την ικανοποίηση των απολύτως αναγκαίων λαϊκών αναγκών (σίτιση, στέγαση, νερό, ρεύμα, ίντερνετ) με κάθε μέσο.
Μέσα από τον βάλτο της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας θα φυτρώσει ο ανθός της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και της κοινοκτημοσύνης, θα γεννηθεί μια χειραφετημένη κοινωνία πλήρους αυτοδιεύθυνσης, μια νέα συλλογική ατομικότητα που θα μπορεί να αυτοπραγματώνεται και αναπτύσσεται ελεύθερα. Αυτό είναι το ιστορικό καθήκον όσων βρισκόμαστε στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας. Γι’ αυτό, θα φροντίσουμε να νικήσουμε!
ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΠΥΚΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΒΑΣΗΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ COVID-19 ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
Συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς.Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων και των εργατικών πρωτοβουλιών βάσης.
Αναρχική Ομοσπονδία
Site: anarchist-federation.gr
email: anarchist-federation@riseup.net
Twitter: twitter.com/anarchistfedGr
Fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης | Μαρ 27, 2020
Tο ξέσπασμα μιας πανδημίας τόσο μεγάλης εμβέλειας αποτελεί το εφαλτήριο για την ανάδειξη μιας κρίσης, η οποία πέρα από τις προφανείς υγειονομικές της διαστάσεις έχει και χαρακτηριστικά χρηματοπιστωτικής κρίσης. Στην ήδη τεταμένη ιστορική περίοδο παγκόσμιας δομικής καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης, που έκανε το δυναμικό της ξεκίνημα το 2008, η παρούσα πανδημία έρχεται να αποσταθεροποιήσει ακόμα περισσότερο τα θεμέλια του συστήματος και να οξύνει τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Οι εκφραστές του κεφαλαιοκρατικού συστήματος παραγωγής μέσα στη μέγγενη των απροσδόκητων εξελίξεων, λαμβάνουν μια σειρά από δραστικά αναδιαρθρωτικά μέτρα για την συντήρηση ενός συστήματος που υπόκειται σε κλυδωνισμούς ανυπολόγιστου οικονομικού και πολιτικού κόστους. Το ”πάγωμα” της παραγωγής και των επενδύσεων σε αρκετούς τομείς της οικονομίας, η πτώση των αγορών και του ποσοστού κέρδους καθώς και η αναστολή λειτουργίας αρκετών υπηρεσιών ύψιστης σημασίας για την καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι τα συμπτώματα ενός συστήματος που βρίσκεται σε βαθιά κρίση.
Ταυτόχρονα, η απάντηση του συστήματος σε αυτή την φάση που έχει περιέλθει, είναι η επιβολή ενός καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με περιστολές στοιχειωδών δικαιωμάτων και απαγόρευση κυκλοφορίας. Μια απαγόρευση που γίνεται υπό το πρόσχημα της υγειονομικής προστασίας του πληθυσμού, καθώς φαίνεται πως οι τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό στη δημόσια υγεία καθιστούν το κράτος αδύναμο να διαχειριστεί μια πιθανή ευρεία εξάπλωση του ιού, ακριβώς λόγω της υποβάθμισης, της υποστελέχωσης ή του κλεισίματος των δημόσιων νοσοκομείων. Είναι εξάλλου μια δυσάρεστη κατάσταση αυτή για το κράτος, καθώς η απαγόρευση της κυκλοφορίας ή της μετακίνησης επί της ουσίας πλήττει σοβαρά την κατανάλωση των αγαθών, πράγμα ανεπιθύμητο όσο τίποτα στον καπιταλισμό. Ωστόσο, η κυκλοφορία δεν είναι απαγορευμένη για τους ανθρώπους που επιδίδονται σε δραστηριότητες επικερδείς για το κεφάλαιο, όπως η εργασία στους χώρους δουλειάς. Είναι σίγουρη, όμως, η αξιοποίηση αυτού του μέτρου ως ενός ακόμη κατασταλτικού όπλου στη φαρέτρα του κράτους που στοχεύει στον περαιτέρω έλεγχο της κοινωνικής ζωής και τη συνολική αναδιάρθρωση της παραγωγής και της οικονομίας με πολεμικούς όρους. Τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό στην κόψη μιας δυσθεώρητης χρεοκοπίας του συστήματος τους, επιτάσσουν ένα αίσθημα εθνικής ομοψυχίας και κοινωνικής συναίνεσης στον κρατικό αυταρχισμό, θέλοντας να διαπεράσουν στην κοινωνική βάση την κουλτούρα της συνενοχής για την κρίση του συστήματος.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως για τον κόσμο του κεφαλαίου οι συνθήκες επιτάσσουν ανοιχτά εργοστάσια σε τομείς της οικονομίας που δεν είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνία αυτή τη στιγμή. Επιτάσσουν οι εργάτες να είναι υπάκουοι και στοιβαγμένοι στα εργασιακά κάτεργα χωρίς μέτρα προστασίας, υγειονομικό εξοπλισμό και να δουλεύουν πολλές υπερωρίες.(Αναφέρουμε τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, τους ντελιβεράδες και μια απέραντη λίστα βιομηχανιών και βιοτεχνιών). Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις άλλωστε ότι η εξάπλωση του ιού τις τελευταίες μέρες στην Ιταλία που βρίσκεται σε απαγόρευση κυκλοφορίας γίνεται λόγω των ανοικτών βιομηχανιών. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι νέες ευέλικτες και από απόσταση μορφές εργασίας, οι μειώσεις μισθών κατά 50% για έξι μήνες μέσω της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, η θεσμοθέτηση της εργοδοτικής ασυδοσίας, η περιστολή των εργατικών δικαιωμάτων και οι απολύσεις προέχουν για την διάσωση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Στον αντίποδα όλων αυτών, το κράτος προβαίνει στην επεξεργασία και εφαρμογή μιας σειράς μέτρων για την υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης. Από τις μειώσεις στις τιμές των ενοικίων κατά 40% για τις μεγάλες επιχειρήσεις, την αναστολή αποπληρωμής του Φ.Π.Α για τέσσερις μήνες μέχρι και την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες.
Ωστόσο, αποτελεί ύψιστης σημασίας καθήκον το να γίνει ξεκάθαρο στον κόσμο που ανήκει στη βάση της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας ότι το κράτος εχθρεύεται την ζωή. Η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκφραστές δεν δίνουν δεκάρα για τη ζωή των εκμεταλλευομένων, στο βαθμό που αυτοί δε συμβάλλουν στην αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, στο βαθμό που κομμάτια της εργατικής τάξης δεν είναι αυτή τη στιγμή παραγωγικά και δεν παράγουν κέρδος για τα αφεντικά. Τα πιο ταξικά υποτιμημένα και αποκλεισμένα κομμάτια της κοινωνικής βάσης – άνεργοι, επισφαλώς εργαζόμενοι, μετανάστες, έγκλειστοι σε φυλακές ή στρατόπεδα συγκέντρωσης και τοξικοεξαρτημένοι- πετιούνται εκτός κοινωνικού ιστού και αφήνονται να επιβιώσουν, όπως μπορούν ή να πεθάνουν, την ίδια στιγμή που -ακόμα και πριν την υγειονομική κρίση- ασθενείς πετιόντουσαν σε ράντζα στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, χωρίς να μπορούν να τύχουν μιας κατάλληλης υγειονομικής περίθαλψης. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, μόνο υποκρισία και εμπαιγμός μπορεί να θεωρηθεί το κάλεσμα της κυβέρνησης σε εθελοντές, προκειμένου να συνδράμουν το κράτος στην παροχή υπηρεσιών στις δομές υγείας.
Συν τοις άλλοις, την ίδια στιγμή που το κράτος επιβάλλει την απαγόρευση στη μετακίνηση των πολιτών, την ίδια αυτή στιγμή εκφράζεται δια στόματος πρωθυπουργού το ιδεολόγημα πως δήθεν ‘’αυτή είναι η ώρα του πολίτη’’. Η αλήθεια όμως είναι πως αυτή δεν είναι η ώρα του πολίτη -που υποτίθεται πως πρέπει να συμπεριφερθεί υπεύθυνα σύμφωνα με το κρατικό αφήγημα. Αντιθέτως, αυτή είναι η ώρα για το κράτος, που δείχνει το αποκρουστικό του πρόσωπο, έχοντας απολέσει τις όποιες ‘’δημοκρατικές’’ του ευαισθησίες, προκειμένου να μπορέσει να γειώσει κοινωνικά το ιδεολόγημα της ‘’υπευθυνότητας των πολιτών’’. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με τη διπλή γλώσσα της εξουσίας, καθώς το κράτος επιδιώκει αφ’ ενός να αποσείσει από πάνω του τις τεράστιες ευθύνες του για την απαξίωση και τη διάλυση της δημόσιας υγείας και της υπολειτουργίας των δομών της, μετακυλίοντας τις ευθύνες αυτές στις πλάτες της κοινωνικής βάσης, η οποία δήθεν βαρύνεται με την ευθύνη της μετάδοσης του ιού. Με τον τρόπο αυτό, το κράτος επιχειρεί να ξεπλυθεί στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας, επειδή ακριβώς είναι αυτό που όλο το προηγούμενο διάστημα έκλεινε το ένα νοσοκομείο μετά το άλλο, ωθώντας τους από τα κάτω προς ιδιωτικές κλινικές, αντιμετωπίζοντας το δημόσιο αγαθό της υγείας ως εμπόρευμα. Αφετέρου, μέσα από το καθεστώς εξαίρεσης από την κανονικότητα, η Εξουσία επιχειρεί να επιβάλει στους από τα κάτω το φόβο, την παθητικότητα και την αποδοχή της δήθεν δικής τους υπαιτιότητας. Επιδιώκει να δημιουργήσει πολίτες, υπάκουους και πειθήνιους στις προσταγές της, ανθρώπους φοβισμένους και με σκυμμένο το κεφάλι. Εξατομικευμένες ατομικότητες χωρίς αλληλεγγύη και συνεκτικούς κοινωνικούς δεσμούς ανάμεσά τους, οι οποίοι θα αναθέτουν στον κρατικό μηχανισμό την ίδια τους τη ζωή, μια ζωή ωστόσο λεηλατημένη εξ’ αιτίας των κρατικών πολιτικών, μια κοινωνία κατατετμημένη, η οποία θα πρέπει να διαγράψει από το συλλογικό της συνειδητό τις κοινωνικές πρακτικές της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθεια και της συνεργασίας αλλά και τους κοινούς αγώνες της ενάντια στους κυρίαρχους. Όλα αυτά, προκειμένου να μπορέσει το κράτος να επιβάλλει τη σιωπή νεκροταφείου και να εφαρμόσει πιο εύκολα τις δικές του εγκληματικές και αντικοινωνικές πρακτικές.
Άλλωστε, η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, το ξήλωμα κάθε έννοιας κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας των αδύναμων και η λεηλάτηση της κοινωνικής βάσης είναι έργο της κυριαρχίας. Οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες που έγιναν την τελευταία δεκαετία (ύψους 44 δις) για το στρατό, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για την υγεία ύψους 42,8% και οι αγορές μαχητικών αεροσκαφών F16 είναι έργο της κυριαρχίας. Όποιος θεωρεί ότι η υγεία είναι εμπόρευμα, που παζαρεύεται και αγοράζεται με αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή είναι εγκληματίας. Όποιος λέει ότι το σύστημα υγείας είναι προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την κατάσταση όντας ελλιπές σε ιατροφαρμακευτικά υλικά, ΜΕΘ και προσωπικό, καθ’ ότι εν έτει 2020, δεν ανανεώθηκαν συμβάσεις 800 γιατρών, ακυρώθηκαν προσλήψεις 1500 και δεν μονιμοποιήθηκαν 700, είναι επίσης εγκληματίας. Όποιος αντιμετωπίζει μια κρίση δημόσιας υγείας με αστυνομικά μέτρα κι αντί να προβεί σε μαζικά τεστ στον πληθυσμό, που θα βοηθήσουν στην ανάσχεση της εξάπλωσης του ιού, επιλέγει να στρατιωτικοποιήσει την καθημερινή ζωή, είναι εγκληματίας. Όποιος αποφασίζει στην παρούσα δυσμενή κατάσταση, να κάνει νταλαβέρια με τον ιδιωτικό τομέα και να δώσει ημερήσια αποζημίωση ύψους 1.600 ευρώ στις ιδιωτικές ΜΕΘ, αντί να τις επιτάξει, είναι εγκληματίας. Όποιος ασκεί ή προωθεί τον μαυραγοριτισμό ή θεωρεί πως η κρίση γεννά ευκαιρίες είναι κι αυτός με τη σειρά του εγκληματίας.
Εν κατακλείδι, απέναντι στο φόβο, την ενοχή, την παθητικότητα, και την εξατομίκευση που προσπαθούν να εμφυσήσουν οι κρατούντες -μέσω των ιδεολογικών τους μηχανισμών- στην κοινωνική βάση, ενάντια στην προσπάθεια τους να φορτώσουν στις πλάτες της κοινωνίας τις δικές του ευθύνες για τη διάλυση της δημόσιας υγείας και περίθαλψης οφείλουμε να καταδείξουμε ότι ο καπιταλισμός μισεί τη ζωή. Απέναντι σε ένα σύστημα που το μόνο που έχει να προσφέρει στους σύγχρονους προλετάριους είναι περισσότερη φτώχεια, εξαθλίωση, θάνατο, εκμετάλλευση και καταπίεση, καλούμαστε να κινηθούμε σε μια κατεύθυνση πολιτικής οργάνωσης του κινήματος και ταξικής συγκρότησης των εργαζομένων για τη μαχητική αναμέτρηση με ό,τι πρόκειται να έρθει. Το ανταγωνιστικό κίνημα θα πρέπει να δουλέψει από τώρα για την χάραξη ενός συλλογικού στρατηγικού σχεδιασμού, ώστε να βρίσκεται σε καλύτερη θέση μάχης στον ταξικό ανταγωνισμό που μαίνεται. Οι δομικές αντιφάσεις του καπιταλισμού και η όξυνση των αντιθέσεων, θα πρέπει να ερμηνευθούν ως συνθήκες ιστορικής ευκαιρίας για τις δυνάμεις του κινήματος και να διεμβολιστούν με τη σπίθα της επαναστατικής προοπτικής. Απέναντι στην βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου, να προωθήσουμε και να ενισχύσουμε τους ακηδεμόνευτους, αντιθεσμικούς και μαχητικούς αγώνες για τον επαναστατικό μετασχηματισμό των παραγωγικών – κοινωνικών σχέσεων και τη χειραφέτηση της τάξης μας. Εμείς λοιπόν είμαστε απόλυτα πεισμένοι/ες πως σύντομα η κοινωνική βάση κι οι οργανωμένες δυνάμεις της θα τεθούμε αντιμέτωποι με το ολοκληρωτικό αυτό σύστημα. Οι λογαριασμοί μας με το αστικό σύστημα ήταν, είναι και θα είναι ανοιχτοί.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Αναρχική Ομοσπονδία
Site: http://www.anarchist-federation.gr
email: [email protected]
Twitter: twitter.com/anarchistfedGr
Fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης | Μαρ 7, 2020
Ο αγώνας για τη γυναικεία απελευθέρωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού επαναστατικού αγώνα!
Η 8η Μάρτη είναι ημέρα μνήμης των γυναικείων αγώνων του παρελθόντος, αλλά και μια ακόμη ευκαιρία οικοδόμησης αγώνων στο σήμερα. Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μας βρίσκει σε μια κοινωνική συγκυρία όπου η επίθεση στη γυναικεία υπόσταση είναι ολομέτωπη και τα ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας είναι οξυμένα. Στη σημερινή Ελλάδα κάθε τι που ξεφεύγει από τα αυστηρά κουτάκια της κανονικότητας αντιπροσωπεύει το βρώμικο και το επικίνδυνο που πρέπει να εξαφανιστεί. Όσο κι αν η φιλελεύθερη αφήγηση πουλάει το παραμύθι της ισότητας, ξέρουμε καλά ότι ζούμε μια πραγματικότητα γεμάτη καταπίεση και βία, στην οποία το σώμα μας δέχεται απανωτές επιθέσεις από το κράτος, το κεφάλαιο και την οργανωμένη θρησκεία.
Το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκαν στο μετρό της Αθήνας αφίσες ενάντια στις αμβλώσεις, που ποινικοποιούν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους και διαδίδουν σκοταδιστικά ψέματα. Η συγκεκριμένη εκστρατεία ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε μια περίοδο που οι εθνορατσιστικές αντιλήψεις περί αλλοίωσης του πληθυσμού προωθούνται απροκάλυπτα από την ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ και έχουν εμποτίσει σε επικίνδυνο βαθμό την ελληνική κοινωνία. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η οποία συνδιοργάνωσε από κοινού με 22 χριστιανικά σωματεία μία δημόσια εκδήλωση σκοταδιστικού τύπου, μέσω της οποίας αναπαρήγαγε στο ακέραιο την παραδοσιακή ατζέντα του εθνικιστικού σκοταδισμού, αναθεματίζοντας την επιλογή της άμβλωσης και τους μετανάστες. Οι ηθικιστές χριστιανοπατριώτες που με μανία κηρύσσουν την ιερότητα της μητρότητας είναι τα ίδια εθνικιστικά κατακάθια που πολεμάνε τις άμαχες εγκύους μετανάστριες και τους μετανάστες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορα. Είναι αυτοί που θέλουν να πειθαρχήσουν τα σώματά μας για να τα μετατρέψουν σε μηχανές αναπαραγωγής Ελλήνων αντρών στην υπηρεσία του έθνους-κράτους και γυναικών υποτελών στην τοξική πατριαρχική παράδοση.
Φυσικά, η επίθεση που δεχόμαστε δεν θα μπορούσε παρά να στοχεύει και στο πεδίο της εργασίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που για να μπορέσουμε να προσληφθούμε καλούμαστε να απαντήσουμε αν είμαστε παντρεμένες ή αν σκοπεύουμε να κάνουμε παιδί. Ζούμε σ’ ένα καθεστώς επισφάλειας όπου το σώμα μας και οι επιλογές για την ζωή μας καθορίζονται από τα συμφέροντα των αφεντικών. Βιώνουμε την υποτίμηση της εργασίας μας με έμφυλες μισθολογικές ανισότητες και υψηλότερα ποσοστά ανεργίας σε σχέση με τους άντρες. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά τα σεξιστικά αστεία, τα χυδαία σεξουαλικά υπονοούμενα και οι παρενοχλήσεις στον χώρο εργασίας αποτελούν άρρητο κομμάτι του συμβολαίου.
Η πατριαρχική επίθεση όμως δεν σταματά ούτε στην δουλειά. Στο πεδίο της προσωπικής ζωής ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωπες με κάθε λογής σεξιστικό στερεότυπο. Στο δημόσιο χώρο και στην νυχτερινή ζωή οι σεξουαλικές επιθέσεις είναι κανονικότητα. Ακόμα και στο σπίτι, στο υποτιθέμενα «ασφαλές καταφύγιο της οικογένειας» πολλές από εμάς βιώνουμε λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική ακόμα και σωματική βία. Δεν ξεχνάμε τα σώματα των χαμένων γυναικών, όλες δολοφονημένες από τον πατέρα, τον σύζυγο, τον γνωστό ή τον άγνωστο βιαστή. Δολοφονημένες, επειδή δεν ανέχτηκαν τη συστηματική βία που βίωναν και προσπάθησαν να ξεφύγουν, επειδή είχαν μια σχέση που ο πατέρας τους δεν ενέκρινε, επειδή «απάτησαν» το σύζυγο- «ιδιοκτήτη» τους, επειδή αντιστάθηκαν στο βιασμό τους, επειδή ήταν «διαφορετικές» από αυτό που η ετεροκανονικότητα επιβάλει σε όλες/ους μας.
Απέναντι σε αυτήν τη βία, συλλογικοποιούμε τις ανάγκες και τις αντιστάσεις μας. Αρνούμαστε να υποταχθούμε σε μια συνθήκη που μας θέλει με σκυμμένο το κεφάλι και υποτιμάει την αξία της ύπαρξής μας. Ενδυναμωνόμαστε και ενώνουμε τις φωνές μας με τις φωνές όλων των κατατρεγμένων που βιώνουν τη βία της εθνοπατριαρχικής επίθεσης. Γιατί για το έθνος-κράτος δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία. Κι εμείς στεκόμαστε δίπλα στις υπάρξεις που ο εθνοφιλελευθερισμός πετάει στο καλάθι των αχρήστων. Στεκόμαστε δίπλα στα ταξικά μας αδέρφια, τις μετανάστριες και τους μετανάστες που υποφέρουν και δέχονται την επίθεση του ελληνικού και τουρκικού κράτους και της ΕΕ, δίπλα στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που βιώνουν την επισφάλεια κάθε μέρα αλλά βρίσκουν τη δύναμη να αντέξουν, στους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες που υπερασπίζονται τις γειτονιές τους, στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα που μάχονται με κάθε μέσο για να μπορούν να ανασάνουν. Γιατί όλοι και όλες αυτές που αγωνίζονται για μια ζωή γεμάτη αξιοπρέπεια είναι κομμάτι μας και εμείς είμαστε κομμάτι τους.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΣ 8ης ΜΑΡΤΗ:
- Αθήνα: 12:00, Πλατεία Κλαυθμώνος
- Θεσσαλονίκη: 12:00, Τσιμισκή με Αγίας Σοφίας
- Ηράκλειο: 13:00, Πλατεία Λιονταριών
Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας
Αλληλεγγύη στις μετανάστριες και τους μετανάστες
Ζήτω ο μαχητικός φεμινιστικός & αντιφασιστικός αγώνας
Αναρχική Ομοσπονδία
site: www.anarchist-federation.gr
email: [email protected]
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης | Φεβ 13, 2020
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που αυτός υπηρετεί είναι ιστορικό καθήκον των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.
Ο Χρίστο Λούκοφ ήταν ένας Βούλγαρος εθνικιστής στρατηγός, ηγέτης της σοβινιστικής, φασιστικής οργάνωσης ονόματι Ένωση Βουλγαρικών Εθνικών Λεγεώνων. Ο ίδιος διετέλεσε υπουργός πολέμου της Βουλγαρίας κατά τα έτη 1935-1938, όποτε σύναψε προσωπικώς ιδιαίτερα στενές σχέσεις συνεργασίας με υψηλόβαθμους ναζί διοικητές του 3ου Ράιχ. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Λούκοφ και η οργάνωσή του υπήρξαν στενοί συνεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας και βασικοί εκφραστές της εθνικιστικής και φασιστικής αντίδρασης στη Βουλγαρία. Στις 13 Φεβρουαρίου του 1943 ο φασίστας Χρίστο Λούκοφ ήρθε αντιμέτωπος με την προλεταριακή δικαιοσύνη και δολοφονήθηκε από δύο μέλη της βουλγαρικής, παρτιζάνικης αντιφασιστικής αντίστασης, τη Βιολέτα Γιάκοβα και τον Ιβάν Μπουρουτζίεφ.
Στις μέρες μας η νεοναζιστική οργάνωση του Βουλγαρικού Εθνικού Μετώπου, η οποία καμώνεται πως είναι η διάδοχος οργάνωση της Ένωσης Βουλγαρικών Εθνικών Λεγεώνων, διοργανώνει σε ετήσια βάση, από το 2003, πορεία εις μνήμην των πεσόντων εθνικιστών-συνεργατών των ναζί, η οποία συμβολικά αποκαλείται Lukovmarsh. Τη συγκεκριμένη πορεία στηρίζουν, επίσης, το Βουλγαρικό Εθνικό Κίνημα, η Εθνική Αντίσταση, το Λευκό Μέτωπο, νεοναζί χούλιγκαν, το βουλγαρικό τμήμα της φασιστικής οργάνωσης Blood and Honor, καθώς και άλλες νεοναζιστικές οργανώσεις εκτός Βουλγαρίας. Ωστόσο, η πρόκληση που συνιστά η δημόσια παρουσία των φασιστών στους δρόμους της Σόφιας δε μένει αναπάντητη από το αντιφασιστικό κίνημα. Αντιπαραθετικά με την πορεία των φασιστών, οι Βούλγαροι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές της αντιφασιστικής συνέλευσης Antifa Sofia καλούν οργανώσεις και ομάδες του αντικαπιταλιστικού και αντιφασιστικού κινήματος των Βαλκανίων και όχι μόνο, για να στηρίξουν την αντιφασιστική πορεία No Nazis On Our Streets που γίνεται ως απάντηση στην κεντρική διαδήλωση των φασιστών.
Η διεθνής καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης και η πολιτική αποσταθεροποίηση των αστικών μπλοκ εξουσίας εν μέσω της διαρκούς φτωχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων, της υποβάθμισης του κόστους της εργατικής τους δύναμης, της υπονόμευσης του βιοτικού τους επιπέδου και των συνθηκών εργασίας τους, της μαζικής ανεργίας, αλλά και της παράλληλης ανασύνταξης των προλεταριακών αντιστάσεων, επιτάσσουν στο αστικό στρατόπεδο την εγρήγορση και την επικουρική προς την κρατική καταστολή κινητοποίηση των πιο αντιδραστικών εφεδρειών του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή των φασιστών. Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, μόνο τυχαία δεν είναι η παγκόσμια άνοδος των ακροδεξιών ρευμάτων, ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σήμερα, μάλιστα, τη στιγμή που οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, οι πολεμικές προετοιμασίες, αλλά και τα ανοιχτά εμπόλεμα μέτωπα, οξύνονται κατά κύριο λόγο για τη νομή των ενεργειακών πόρων και των ροών διαμετακόμισης της ενέργειας, εντείνεται διαρκώς ένα σοβινιστικό και πολεμοκάπηλο κλίμα τόσο από τις κατά τόπους αστικές τάξεις και το πολιτικό τους προσωπικό που στελεχώνει τα εκάστοτε κοινοβούλια και τα κυβερνητικά σχήματα, όσο και από τις διάφορες εθνικιστικές οργανώσεις, οι οποίες παραμονεύουν στη γωνία, προκειμένου να αντλήσουν τη μέγιστη δυνατή πολιτική υπεραξία σε βάρος των λαών που στενάζουν από τις στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού. Συν τοις άλλοις, σήμερα η ανησυχητικά αυξανόμενη ροπή τμήματος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς τον συντηρητισμό, τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και τον φονταμενταλισμό, συνθέτει ένα πλέγμα συνολικότερης έκφρασης του κοινωνικού εκφασισμού, το οποίο αποτελεί απότοκο της εντεινόμενης αλλοτρίωσης της κοινωνικής βάσης από την εχθρική για τα ταξικά της συμφέροντα αστική ιδεολογία, εν προκειμένω μέσα σε γενικότερες συνθήκες δομικής κρίσης, οικονομικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης του καπιταλιστικού συστήματος.
Ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος, είναι η πιο επιθετική του εφεδρεία, ο πιο προωθημένος μοχλός της αστικής αντεπανάστασης. Ο φασισμός είναι το μαντρόσκυλο του καπιταλισμού, το οποίο καλείται να αναλάβει για λογαριασμό του κεφαλαίου το έργο της καταστολής και της επίθεσης στην αγωνιζόμενη κοινωνική βάση, στη μαχητική εργατική τάξη. Ειδικότερα, ο φασισμός στην εξουσία συνεπάγεται την πιο βίαιη μορφή του καπιταλισμού, καθώς συνίσταται στη στρατιωτικοποίηση της ανθρώπινης εργασίας, στην περιστολή των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, στην περιθωριοποίηση πλατιών κοινωνικών ομάδων, στην κανονικοποίηση του θανάτου και ορίζεται από μια ασφυκτική και πνιγερή κοινωνική ζωή, διεπόμενη από φυλετικούς νόμους, άτεγκτη καταστολή και επιτήρηση. Πρόκειται, δηλαδή, για την καθολική υπαγωγή της κοινωνίας κάτω από τη σιδερένια μπότα του κεφαλαίου, που μετέρχεται τον σοβινισμό ως εργαλείο επιβολής των κοινωνικών νόμων και νομιμοποίησης της εξουσίας του.
Από τα παραπάνω εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο φασισμός δεν μπορεί να συντριβεί από τους μηχανισμούς του αστικού συστήματος οικονομικής και πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου, διότι ο στρατηγικός του σκοπός είναι η εξυπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων. Συνεπώς, ο φασισμός δεν μπορεί να τσακιστεί ούτε στα κοινοβούλια, ούτε στα δικαστήρια. Μόνο η οργανωμένη αντιφασιστική δράση των εργατικών και λαϊκών μαζών μπορεί να αντιμετωπίσει μαχητικά και αποτελεσματικά τον φασισμό. Η αντιφασιστική δράση οφείλει να εξαπλωθεί σε κάθε δημόσιο χώρο, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και στις γειτονιές, στηριζόμενη παράλληλα από την ταξική οργάνωση και την πολιτική συγκρότηση του προλεταριάτου. Ο κόσμος της κοινωνικής βάσης θα πρέπει να οξύνει τα αντιφασιστικά του αντανακλαστικά και να πυκνώσει τις τάξεις των μαχητικών αντιφασιστικών πρωτοβουλιών, ώστε να υπερασπιστεί τα υλικά συμφέροντα της κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκει. Επιπλέον, η αντιφασιστική αντι-βία είναι ένα αναγκαίο μέσο κοινωνικής και ταξικής αυτοάμυνας, για να αποτραπούν συνθήκες γενικευμένης βίας και επιβολής, αλλά και για να υποχωρήσουν και να συρρικνωθούν οι φασιστικές δυνάμεις. Τέλος, η διεθνοποίηση του αντιφασιστικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη συγκρότηση ενός συνεκτικού και μαχητικού μετώπου ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που αυτός υπηρετεί, ειδικά αν αναλογιστούμε πως η απάντηση στην παγκόσμιας κλίμακας δικτατορία του κεφαλαίου μπορεί να είναι μονάχα η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση.
Ως αναρχικοί και αντιφασίστες, ως οργανικά μέρη της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δηλώνουμε απερίφραστα πως δε θα επιτρέψουμε να επαναληφθούν οι κτηνωδίες του παρελθόντος, τις οποίες γέννησαν η επικράτηση φασιστικών καθεστώτων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ο συντριπτικός για τους λαούς παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά τα έτη 1939-1945, ο ίδιος ο καπιταλισμός εν τέλει. Κρατούμε, όμως, σαν ιστορική παρακαταθήκη του επαναστατικού εργατικού κινήματος τη μεγαλειώδη, μαχητική αντιφασιστική δράση του παρτιζάνικου κινήματος που έθαψε τότε τον φασισμό. Σήμερα, δεσμευόμαστε να συντείνουμε τις προσπάθειές μας για την ανάκαμψη των αντικαπιταλιστικών, αντικρατικών, αντιπολεμικών, αντι-ιμπεριαλιστικών και αντιφασιστικών αντιστάσεων σε διεθνή κλίμακα. Σήμερα, που για ακόμα μία φορά έχουμε φτάσει σε ένα αποκτηνωτικό τέλμα λόγω των διαρκώς -με περιοδική όμως συχνότητα- εμφανιζόμενων εσωτερικών αντιφάσεων του καπιταλισμού, δεσμευόμαστε να αφιερωθούμε ολότελα στον σκοπό της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης, με σκοπό τη συντριβή του κρατισμού και του καπιταλισμού, για να οικοδομήσουμε την παγκόσμια και ειρηνική συναδέλφωση των λαών, την πανανθρώπινη κοινωνική χειραφέτηση με όρους γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης. Καλούμε τον κόσμο της κοινωνικής βάσης να συνασπιστεί με βάση τα κοινά του υλικά συμφέροντα που προκύπτουν αντικειμενικά από τη θέση που κατέχει στην παραγωγική και κοινωνική πυραμίδα, να συνταχθεί ενάντια στους τεχνητούς διαχωρισμούς (βάσει φύλου, φυλής, θρησκείας, ηλικίας) που επιχειρούν να μας επιβάλλουν οι κατέχοντες την οικονομική και πολιτική εξουσία. Οι προλετάριοι όλων των χωρών, ενωμένοι, ταξικά συγκροτημένοι, πολιτικά οργανωμένοι και διεθνώς συντονισμένοι, πρέπει να τολμήσουμε το «αδύνατο», για να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο. Το επιτακτικό δίλημμα στο οποίο καλείται να απαντήσει έμπρακτα σήμερα το παγκόσμιο προλεταριάτο είναι το εξής: Ελευθεριακός Κομμουνισμός ή Κρατική και Καπιταλιστική Βαρβαρότητα. Η αντιφασιστική πάλη είναι βασικό και αναπόσπαστο τμήμα του αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού επαναστατικού αγώνα. Γι’ αυτό κι εμείς, ως Αναρχική Ομοσπονδία, καλούμε σε μαζική στήριξη της αντιφασιστικής πορείας που θα πραγματοποιηθεί στη Σόφια της Βουλγαρίας το Σάββατο 22/2/2020, 13:00 στο πάρκο (Park Tsentralna Banya / Πλατεία Banski) δίπλα στα κεντρικά ιαματικά λουτρά της πόλης, καθώς και σε παμβαλκανικό και διεθνιστικό συντονισμό των κοινών αντικαπιταλιστικών και αντιφασιστικών μας αγώνων.
ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΟΙ ΝΟΣΤΑΛΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ, ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
Αναρχική Ομοσπονδία
site: http://www.anarchist-federation.gr
email: [email protected]
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης | Ιαν 15, 2020
Στις 3 Γενάρη του 2020 η αμερικάνικη αεροπορία σκότωσε μετά από πυραυλική επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους τον Ιρανό υποστράτηγο Κασέμ Σολεϊμανί, το δεύτερο ισχυρότερο άνθρωπο των μηχανισμών εξουσίας στο Ιράν. Εκτός από τον Σολεϊμανί, δολοφονήθηκε ο ιρακινός διοικητής Abd Mahdi al-Muhandis κι άλλα οκτώ στελέχη του ιρακινού στρατού. Πρόκειται για ένα ξεκάθαρο έγκλημα, για μια πράξη κρατικής τρομοκρατίας από πλευράς ΗΠΑ, που απειλεί να προκαλέσει έναν ευρύτερο, καταστροφικό πόλεμο στην περιοχή θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η δολοφονία του Σολεϊμανί από τον αμερικάνικο στρατό δεν αποτελεί απλώς ένα ακόμα χτύπημα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Μ. Ανατολής μέσα στα τόσα άλλα. Αντιθέτως, αποτελεί μια επικίνδυνη αναβάθμιση της επιθετικότητας από πλευράς αμερικανικού κράτους. Είναι το πέρασμα από ένα κατώφλι σε μια άλλη κατάσταση με πολλές και ασύμμετρες συνέπειες για την κλιμάκωση της στρατιωτικής σύγκρουσης στην περιοχή. Ήδη, μετά τις φωνές εντός Ιράν που ζητούν εκδίκηση για τη δολοφονία, ξεκίνησαν από τα ξημερώματα της Τετάρτης 8/1 τα ιρανικά αντίποινα, επιθέσεις με δεκάδες βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον της αμερικανικής βάσης Al-Asad στο δυτικό Ιράκ αλλά και εναντίον της βάσης στην Αρμπίλ στο ιρακινό Κουρδιστάν, καθώς και προειδοποίηση ότι ενδέχεται να ακολουθήσουν περισσότερα χτυπήματα.
Η τρομοκρατική αυτή ενέργεια των αμερικανών ιμπεριαλιστών -που στην ουσία συνιστά μια άτυπη κήρυξη πολέμου εναντίον του Ιράν από πλευράς ΗΠΑ- στοχεύει να πλήξει αφενός την επιρροή του Ιράν στην ευρύτερη Μ. Ανατολή, αφετέρου πρέπει να μελετηθεί μέσα στο πλαίσιο των ευρύτερων ενδοκαπιταλιστικών/ενδοκυριαρχικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων που σχετίζονται με γεωστρατηγικούς, γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους για τον έλεγχο της ενέργειας και των υδρογονανθράκων, τόσο του πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου. Εξάλλου, μέχρι προσφάτως, η στρατιωτική διαμάχη ανάμεσα στα κράτη των ΗΠΑ και του Ιράν χαρακτηριζόταν από την ασύμμετρη σύγκρουση τοπικών παραστρατιωτικών μηχανισμών, που λειτουργούσαν ως proxies για τις δυο αυτές δυνάμεις. Ωστόσο, ο φόβος των ΗΠΑ για απώλεια του ελέγχου των πετρελαιοπηγών, όπως επίσης και το ενδεχόμενο της διεύρυνσης της ιρανικής επιρροής στο Ιράκ οδήγησε τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές σε απ’ ευθείας επίθεση.
Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια το Ιράν έχει αναβαθμίσει τη γεωπολιτική του θέση στην περιοχή με την επιρροή του να εκτείνεται εκτός από το Ιράκ, και στη Συρία, το Λίβανο, την Υεμένη και το Αφγανιστάν. Η δολοφονία Σολεϊμανί λοιπόν από πλευράς ΗΠΑ επιχειρεί να βάλει φρένο στην αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στις γύρω περιοχές. Ταυτόχρονα, κι ενώ για πάνω από 15 χρόνια η δυτική διπλωματία επικεντρωνόταν στο ενδεχόμενο πυρηνικού εξοπλισμού του Ιράν, το ιρανικό κράτος -εκμεταλλευόμενο τη δυσφορία που έχει δημιουργήσει η κατοχή του Ιράκ και η παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή- έχει επιτυχημένα κατορθώσει να εκτείνει την επιρροή του στη Μ. Ανατολή δημιουργώντας ένα δίκτυο από proxies στρατιωτικές ομάδες, όπως η Hezbollah στο Λίβανο και η Hamas στην Παλαιστίνη. Απέναντι σ΄ αυτήν την αυξανόμενη ιρανική επιρροή οι ΗΠΑ απαντούν με απ’ ευθείας αντιπαράθεση, χωρίς ενδιάμεσους, κηρύττοντας -έστω και άτυπα- τον πόλεμο στο Ιράν ξεκινώντας ένα δυνητικά ανεξέλεγκτο περιφερειακό πόλεμο στην πιο εμπόλεμη ζώνη του πλανήτη.
Μια ακόμα αιτία, όπως προαναφέραμε, που ωθεί τις ΗΠΑ στην πολεμική αντιπαράθεση με το Ιράν είναι ο έλεγχος της ενέργειας και των πηγών της. Χαρακτηριστικό είναι πως λίγες ημέρες πριν την αμερικάνικη επίθεση, στις 27 Δεκέμβρη, Ιράν, Ρωσία και Κίνα άρχισαν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια στην Αραβική Θάλασσα και βόρεια του Ινδικού Ωκεανού. Από γεωπολιτική άποψη, ο χώρος όπου διεξήχθησαν οι κοινές ασκήσεις είναι πολύ ευαίσθητος, καθώς περιλαμβάνει το στενό του Ορμούζ, το οποίο συνδέει τον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν. Αυτός ο φυσικός διάδρομος μήκους 90 ναυτικών μιλίων αποτελεί εξαιρετικά σημαντική θέση για το εμπόριο δεδομένου ότι το 33% του υγροποιημένου φυσικού αερίου και το 25% της παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου περνούν μέσα από αυτόν το θαλάσσιο δίαυλο ζωτικής σημασίας για τη ναυτιλία που συνδέει τους πετρελαιοπαραγωγούς της Μέσης Ανατολής με τις αγορές στην Ασία, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική κι όχι μόνο. Αυτά τα γυμνάσια τεσσάρων ημερών φαίνεται να υποδήλωναν ότι η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν σχηματίζουν συνασπισμό ανταποκρινόμενο στον ισχυρισμό των ΗΠΑ ότι θα επιβάλουν τον έλεγχό τους στον Περσικό Κόλπο και τη Θάλασσα του Ομάν. Παρόλο που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει ξοδέψει εδώ και μια εικοσαετία τρισεκατομμύρια δολάρια τόσο για τη στρατιωτική κατοχή όσο και για τις διάφορες επιχειρήσεις στο Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν, εντούτοις, είναι φανερό πως έχει μειωθεί η δυνατότητα των ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο λόγο για τους φυσικούς πόρους της περιοχής. Εξάλλου, η διμερής συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας για τον έλεγχο των εδαφών της βόρειας Συρίας και η εμπορική συμφωνία της Κίνας με το Ιράν έπληξε σημαντικά τις κυρώσεις των ΗΠΑ.
Υπό αυτό λοιπόν το πρίσμα των ενδοκυριαρχικών ανταγωνισμών, η συγκεκριμένη κρατική δολοφονία, οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, η στρατοκρατική τρομοκρατία και τα εγκλήματα των ΗΠΑ ως βασικής δύναμης του διεθνούς καπιταλισμού δε μπορεί να μας κάνει να εθελοτυφλούμε για την εξουσιαστική και καταπιεστική φύση του θεοκρατικού καθεστώτος στο Ιράν. H ‘’ακούσια’’ ανθρώπινη τραγωδία της συντριβής του Ουκρανικού αεροσκάφους ‘’Boeing‘’ από τον Ιρανικό στρατό και ο επακόλουθος θάνατος 176 επιβατών είναι ένα ακόμα προεόρτιο περιστατικό του εμπόλεμου κλίματος στην περιοχή. Είναι γνωστό επίσης πως το 1979 η Ιρανική επανάσταση τσάκισε το ταξικό-εργατικό κίνημα και την αριστερά στρέφοντας τη χώρα στη θεοκρατία. Τόσο στο Ιράν όμως όσο και στα υπόλοιπα κράτη της Μ. Ανατολής οι ντόπιοι πληθυσμοί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα τοπικά αυταρχικά καθεστώτα. Έχουν να αντιμετωπίσουν και τις επεμβάσεις των καπιταλιστικών υπερδυνάμεων που εμπλέκονται με τους τοπικούς δυνάστες τους. Ο αυξανόμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στους κυρίαρχους εμπλέκει τόσο τα κράτη που θεωρούνται μεγάλοι καπιταλιστικοί παίκτες όσο και αυτά της καπιταλιστικής περιφέρειας. Είναι αλήθεια πως η ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη Μ. Ανατολή έχει διαμορφωθεί από τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και τις οικονομικές κυρώσεις της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ που έχουν χρηματοδοτήσει και υποκινήσει πολέμους και σφαγές, έχουν δε επιφέρει εκτοπισμούς, προσφυγιά και πείνα για τους ντόπιους πληθυσμούς. Ωστόσο, οι τοπικές άρχουσες τάξεις, δεν είναι άμοιρες ευθυνών. ‘Έχουν καταπιέσει, εκμεταλλευτεί, φυλακίσει κι εκτελέσει αντιφρονούντες, έχουν χρησιμοποιήσει τους λαούς για την εξυπηρέτηση των δικών τους καπιταλιστικών συμφερόντων, έχουν επαναλαμβανόμενα επιχειρήσει να στρέψουν τους λαούς της περιοχής τον έναν ενάντια στον άλλον ερχόμενες αρκετές φορές αντιμέτωπες με πολυπληθείς αντικαθεστωτικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις από το ντόπιο πληθυσμό. Στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο της διεθνοποιημένης αγοράς, τα συμφέροντα, οι συμμαχίες και οι συσχετισμοί ανάμεσα στα διάφορα μπλοκ εξουσίας εναλλάσσονται κατά το δοκούν και η συστράτευση με τους τοπικούς υπο-ιμπεριαλισμούς δε μπορεί να δώσει καμιά προοδευτική διέξοδο στους από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους από τις καπιταλιστικές υπερδυνάμεις. Η πραγματική λύση για την εκμετάλλευση και την καταπίεση που χτυπάει τους εργάτες, τους φτωχούς των πόλεων και τους αγρότες της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στα δικά τους χέρια.
Την ίδια στιγμή που εξελίσσονται όλα τα προαναφερθέντα, το ελληνικό κράτος σπεύδει να δώσει τα διαπιστευτήριά του στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, ενώ έκλεισε και τη συμφωνία για τον αγωγό East Med με το Ισραήλ και την Κύπρο. Το κράτος βέβαια έχει συνέχεια και η παρούσα διακυβέρνηση συνεχίζει από εκεί που παρέδωσε η προηγούμενη βαθαίνοντας τις σχέσεις και τη συνεργασία της τόσο με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό όσο και με τους σφαγείς του παλαιστινιακού λαού. Ως εκ τούτου, το ελληνικό κράτος αυτοπροβαλλόμενο ως «πυλώνας σταθερότητας» στην περιοχή, επιδιώκει να κατοχυρώσει το ρόλο του «στρατηγικού εταίρου» των ΗΠΑ και να αποκομίσει γεωπολιτικά και οικονομικά κέρδη μέσα από τον ενεργειακό τομέα. Αυτό το οποίο προσδοκά το ελληνικό κράτος μέσα από τη στρατηγική αυτή και βέβαια μέσω της συμφωνίας για τον αγωγό East Med είναι η αναβάθμισή του σε ενεργειακό κόμβο στην περιοχή και ο ρόλος τοποτηρητή των αμερικανο-νατοϊκών συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο αλλά και των ενεργειακών – επιχειρηματικών συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης (οικογένειες Λάτση και Βαρδινογιάννη) και άλλων πολυεθνικών εταιριών μεγάλου κύρους (Exxon, Mobil, Repsol, Gazprom). Το ελληνικό κράτος λοιπόν μέσα στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δεν μένει αμέτοχο, αντιθέτως μετατρέπεται σταδιακά σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε ενδεχόμενη αναβάθμιση των νατοϊκών και αμερικανικών βάσεων στην επικράτεια, στη Σούδα, τη Λάρισα, τον Άραξο, την Ανδραβίδα, την Αλεξανδρούπολη, τη Σύρο, την Κάρπαθο και αλλού. Σημαίνει επίσης υπέρογκες δαπάνες για την στρατιωτική ισχυροποίηση της θέσης του (διεκδικώντας την πρώτη θέση στα Βαλκάνια σε στρατιωτική ισχύ και πολεμικές δαπάνες) μέσα από αγορές πολεμικών εξοπλισμών, αεροπλάνων, φρεγατών και λοιπών οπλικών συστημάτων, αλλεπάλληλες στρατιωτικές ασκήσεις από κοινού με ΗΠΑ, Ισραήλ και άλλες χώρες, συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκές ναυτικές περιπολίες, ελέγχους, στρατιωτικές αποστολές και επιχειρήσεις.
Εξάλλου, ο καθορισμός της ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο για την εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και ο έλεγχος των θαλάσσιων εμπορικών-ενεργειακών ροών στρατηγικής σημασίας αποτελεί κομβική επιλογή τόσο για το ελληνικό όσο και για το τούρκικο κράτος. Έτσι λοιπόν, η «υπεράσπιση των συνόρων της Ελλάδας που πάντα αμύνεται ενάντια στην επιθετικότητα της Τουρκίας» ή ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά μια μεγαλοαστική εθνικιστική προπαγάνδα που εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα των καπιταλιστών που θέλουν να βάλουν τους φτωχούς να σκοτωθούν για τα υπερκέρδη της οικονομικής ελίτ στο όνομα της «πατρίδας». Άλλωστε, τόσο η ελληνική όσο και η τούρκικη αστική τάξη έχουν συγκροτηθεί ιστορικά πάνω στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των προλετάριων και στη μια και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Και μπορεί σε αυτή τη συγκυρία το τούρκικο κράτος να φαίνεται ή να προβάλλεται ως επιθετικό απέναντι στην Ελλάδα, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τόσο η τούρκικη όσο και η ελληνική άρχουσα τάξη είναι από κοινού εκμεταλλεύτριες τάξεις κι άρα εκ φύσεως επιθετικές και επεκτατικές. Δεν έχουν διστάσει να εμπλακούν σε αιματηρές συγκρούσεις για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, με τον ρόλο του επιτιθέμενου κάθε φορά να αλλάζει και να ανατροφοδοτεί το μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ο ενδοκυριαρχικός αυτός ανταγωνισμός όμως δε θα φέρει για εμάς τους από τα κάτω των κοινωνιών παρά πολέμους, θάνατο καθώς και περιβαλλοντική καταστροφή.
Αδιαμφισβήτητα, ο μόνος τρόπος, για να μπει φρένο στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους καπιταλιστικούς πολέμους, ο μόνος δρόμος για να σταματήσουν οι λαοί τον ενδοκυριαρχικό ανταγωνισμό και τον εθνικισμό/μισαλλοδοξία δεν είναι άλλος παρά η αλληλεγγύη των από τα κάτω και οι κοινοί αγώνες όλων των εκμεταλλευομένων, των καταπιεσμένων και αποκλεισμένων κοινωνικών κομματιών. Σε αντίθεση και με εχθρική διάθεση απέναντι στις επιλογές της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, εμείς θεωρούμε πως κανένα κράτος, κανένας κρατικός μηχανισμός ή διαχειριστής της εξουσίας δεν είναι σε θέση ούτε επιθυμεί να βάλει ανάχωμα ενάντια στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, τον ανταγωνισμό και τις συρράξεις ανάμεσα στα διάφορα κράτη και τα μπλοκ εξουσίας. Ενάντια στους σχεδιασμούς των υπερδυνάμεων και των περιφερειακών συμμάχων τους που δε διστάζουν να αιματοκυλούν ολόκληρους λαούς σέρνοντάς τους σε πολέμους για τα καπιταλιστικά τους συμφέροντα πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να προτάξουμε την αντιπολεμική δράση και τη διεθνιστική μαχητική αντίσταση ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας από το κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον εθνικισμό, το μεγαλοϊδεατισμό και τους καπιταλιστικούς πολέμους αλλά και να προωθούμε την κοινωνική αυτοοργάνωση των αναγκών κι επιθυμιών μας και την ταξική μας αλληλεγγύη ανάμεσα στους σύγχρονους πληβείους. Γιατί ο μοναδικός νεκροθάφτης αυτού του συστήματος στο σύνολο του δεν παύει να είναι το ταξικά συγκροτημένο και πολιτικά οργανωμένο κίνημα των από τα κάτω που μπορεί να οργανώσει την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και να φέρει ένα βήμα πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και συναδέλφωσης. Τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία !
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Αναρχική Ομοσπονδία
site: www.anarchist-federation.gr
email: [email protected]
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
